من آنقدر لا به لای این روزها لال شده ام که اصلا نمیدانم باید چطور برای همه این روزها و اتفاقات چیزی بنویسم... کتاب زندگی من احتمالا در این روزها در چند خط کوتاه خلاصه میشود و زود ،گذر میکند
به کجا؟ نمیدانم... اما از همیشه بیشتر مطمئن هستم که بیتِ وصل ِ غزل ِ زندگی من همین روزهاست. همین روزهایی که انقدر بی دغدغه و حتی کمی برای ِ من ِ عاشق ِ هیجان لوس و بی مزه بگذرند...
روزهایی که باید برای آینده بگذرند، آینده ای که همه چیزش برایم تازه است
هرچند لوس و بی مزه و بی هیجان باشند و همه چیز بوی انتظار بدهد...